Kopia

Dla nikogo nie będzie niespodzianką informacja, że mamy 2 kociaki :)
Poza naszym kochanym grubaskiem Tymoteuszem-Rudzielcem... dołączyła do nas Luna
Poznaliśmy ją dzięki Adopcji Olsztyńskich Kociaków (link)
Można tam zobaczyć listę kociaków, czekających na nowy dom, czy też na tymczasowe schronienie

Miłość nasza do Lunki wyszła bardzo naturalnie. Bardziej obawialiśmy się o naszego Tymoteusza.
Nasz Rudzielec jest bardzo dużym tchórzem oraz ciężko sobie radzi z tolerowaniem innych zwierząt.
Jednak postanowiliśmy spróbować. Zanim zabraliśmy małą do domku, sięgnęliśmy wiedzy, by nowa sytuacja dla nas wszystkich była jak najmniej bolesna :)

I tak śmiało mogę powiedzieć, że chociaż początki były bardzo trudne... to jednak na koniec okazało się, że Luna i Tymoteusz są teraz nierozłączni :) Największym plusem tego wszystkiego jest fakt, że Tymon nie jest już taki samotny. Zmniejszyła się u niego agresja, która wynikała z samotności (niestety z naszej winy).
Mała tak mocno pokochała rudzielca, że chodzi za nim jak cień. Gdzie on, tam i ona...
Naśladuje go na każdym kroku :) wszystko teraz widzę podwójnie...

Nie chcę tutaj teraz nikogo urazić, ale czy u ludzi nie jest podobnie?

• czy nie staramy się naśladować ludzi, którzy nas otaczają?! 
• czy każdy gest, nawyk nie został zapoczątkowany przez naszych rodzićów/najbliższych
• czy my nie jesteśmy kopią naszych rodziców/bliskich?
• czy jesteśmy tylko przedłużeniem naszego gatunku? 
• które cechy są nasze, a które ściągnięte?
• czy złe zachowania, to zły dobór naszego wzorca? 
• czy nasze dobre cechy są naszymi cechami?

Takie myśli chodzą mi dziś po głowie...
Może i nigdy nie dostane pełnej-wyczerpującej odpowiedzi na te pytania. ale mam nadzieję, że większość moich cech wchłonęłam od mojej matuli :) Każdego dnia im bardziej staram się być inna od niej, coraz bardziej dostrzegam podobieństwo.. i powiem jedno - to nie jest takie złe :)

Jednym z plusów jest fakt, że gdy zrobię coś źle, to mogę powiedzieć:
"...z tym problemem, to do mamy! " :D